Zelfklevende verbanden zijn doorgaans gemaakt van elastisch materiaal, zoals katoen, polyester of gaas. Eén kant van het verband is meestal bedekt met een zelfklevende lijm waardoor het aan zichzelf en aan het huidoppervlak kan hechten. Door het zelfklevende karakter van zelfklevende verbanden kunnen ze stevig aan de huid hechten zonder het gebruik van andere fixatiemiddelen. Deze eigenschap vergemakkelijkt het zelf aanbrengen van het verband door de patiënt. Zelfklevende verbanden zijn elastisch en bieden steun en compressie, en zijn geschikt voor het omwikkelen en immobiliseren van gewrichten, spieren of andere gewonde plekken. De meeste zelfklevende verbanden zijn ademend, waardoor de plaatselijke ventilatie van de huid behouden blijft en het ongemak voor de patiënt wordt verminderd.